HOME > CONCERTEN EN EVEMENTEN > PROGRAMMA > SYMPOSIUM ‘GOUD’ > QING WU

Qing Wu

Qing Wu studeerde voor haar BA en MA in Art Conservation aan de Bern University of the Arts, Zwitserland, gespecialiseerd in schilderkunst en beeldhouwkunst. Tijdens haar BA werkte ze als stagiaire bij de Beierse administratie van paleizen, tuinen en meren in staatseigendom, waar ze het verguldingssysteem van een kroonstoel van Lugwig II herstelde. Haar doctoraat onderzocht middeleeuwse verguldsystemen met een focus op Zwischgold aan de Universiteit van Zürich, in samenwerking met het Paul Scherrer Instituut (PSI), Zwitserland, en het Zwitserse Nationale Museum (SNM). Na haar doctoraat werkte ze als onderzoeksassistent aan het Instituut voor Conserveringswetenschap van Keulen, Technische Universiteit van Keulen, Duitsland, waar ze betrokken was bij een project voor de evaluatie van de authenticiteit van schilderijen en het bieden van analytische ondersteuning voor projecten van studenten. Ze gebruikt nu haar vaardigheden op het snijvlak van kunstconservatie en materiaalanalyse als postdoc aan de Haute École Arc, University of Applied Sciences and Arts Western Switzerland, om groene methoden voor zilverreiniging te ontwikkelen in het “GoGreen” EU-project.

Ze is bedreven in analyse en monsterreparatie via SEM-EDX, XRF, FTIR, Raman, OM, colorimetrie en ultramicrotomie, en heeft ervaring in het toepassen van geavanceerde analysetechnieken zoals ionenbundelanalyse, synchrotrontechnieken, interferometrische microscopie en FIB-SEM. Ze heeft een aantal artikelen over middeleeuwse verguldsystemen gepubliceerd in peer-reviewed tijdschriften en heeft mondelinge en posterpresentaties gegeven op internationale conferenties (bijv. ICOM-CC, Technart), workshops en onderzoeksseminars.

Over de lezing

Wetenschappelijke analyse van middeleeuws Zwischgold en bladgoud: toepassing, technische kenmerken, kleur en corrosie.

Als het hoogtepunt van altaren en altaarsculpturen, vertoonden de late middeleeuwen voortreffelijke kunsttechnologieën en complexe materialen in vergulden. Van de middeleeuwse verguldsystemen is Zwischgold een speciaal metalen blad gemaakt van een goudlaag bovenop een zilveren basis. Het is notoir moeilijk om ondubbelzinnig te identificeren en in detail te bestuderen, vanwege het feit dat het vaak verborgen is onder oppervlaktecoatings zoals gekleurde beglazing, en dat de meeste bestaande Zwischgold-artefacten tegenwoordig gecompliceerde corrosietoestanden vertonen, vanwege de kwetsbaarheid van de zilveren basis tegen invasieve soorten in omgevingen. Dit zou een van de belangrijkste redenen kunnen zijn waarom Zwischgold strikt wordt gecontroleerd of geïnstrueerd door middeleeuwse gilden (een andere is het vermogen om op frauduleuze wijze bladgoud te vervangen). In tegenstelling tot het feit dat het veel voorkomt in gildereglementen, worden de toepassing, materialen, productie en technische specificatie van Zwischgold zelden genoemd in verhandelingen van middeleeuwse kunstenaars.

Hoewel Zwischgold tegenwoordig algemeen wordt gezien als een economisch alternatief voor bladgoud, doen er al tientallen jaren discussies de ronde over de functies ervan. Door de on-site handheld X-ray fluorescentie (HHXRF) -metingen van een groot aantal objecten verzameld door het Zwitserse Nationale Museum, is Zwischgold geïdentificeerd in zeer uiteenlopende gebieden. Deze niet-invasieve analyse levert objectief bewijs dat aantoont dat de redenen voor middeleeuwse Zwischgold-toepassing niet beperkt zijn tot kostenbesparing, maar ook andere factoren omvatten.

Verdere materiaalanalysetechnieken zoals scanning-elektronenmicroscopie gekoppeld aan energie-dispersieve röntgenstraling (SEM-EDX) werden geïmplementeerd op Zwischgold-monsters die waren genomen van de objecten die waren geïdentificeerd via HHXRF. De output van de metingen biedt belangrijke technologische kenmerken van Zwischgold, waaronder de bladstructuur, dikte en materiaalsamenstellingen. Er wordt waargenomen dat middeleeuws Zwischgold ultradunne goudlagen bevat met een hoofddiktebereik van ca. 20-50 nm, wat wijst op het gebruik van uiterst nauwkeurige technologieën bij de vervaardiging van delicaat kunstmateriaal uit die tijd. Het verduidelijkt verder enige onduidelijkheid in de verguldingsgeschiedenis met betrekking tot de kleurweergave van Zwischgold.

Naast de normale bladstructuur van een goudlaag bovenop een zilveren basis, presenteert middeleeuws Zwischgold ook structuren met meerdere goud-zilverparen of twee goudlagen met daartussen een zilveren laag, zoals een sandwich. Er zijn ook meerlaagse structuren waargenomen op de bladgoudmonsters die van dezelfde partij objecten zijn genomen.

De corrosie van Zwischgold is een al lang bestaand, lastig probleem voor onderzoekers en conservatoren. Naast het onaangename uiterlijk van gecorrodeerd Zwischgold, bijvoorbeeld verdonkering van het oppervlak, kan dit ook problemen veroorzaken met betrekking tot de mechanische stabiliteit van de verguldingssystemen. Een vaak waargenomen opening tussen de goudlaag van Zwischgold en het onderliggende substraat zou een indicator kunnen zijn.

De onderzoeken van de bladgoudmonsters tonen aan dat middeleeuws bladgoud dikker is maar met een hoger goudgehalte dan het moderne. Op basis van deze uitkomst en ondersteund met kleurmetingen van bladgoudmodellen met verschillende substraten, worden redenen gegeven die leiden tot de kleurweergave van middeleeuwse vergulde voorwerpen.

Een samenwerking van Kasteel Huis Bergh met: